Via onze website ontvang ik een contactverzoek. Meneer heeft zijn gegevens achtergelaten en wil graag een gesprek over zijn uitvaart. Het eerste contact met hem is goed. Pieter geeft aan het erg fijn te vinden als ik te zijner tijd zijn uitvaart ga verzorgen. Er is al een locatie door hem uitgezocht; Slot Doddendael in Ewijk.
We ontmoeten elkaar een paar weken later bij het slot. De familie is eerst op vakantie geweest. Samen met zijn vrouw Joke maken we kennis en gaan we met Fabiënne, eigenaresse van de locatie, een stukje lopen om de mogelijkheden te bekijken. Pieter heeft er zelf al veel over nagedacht, hoe hij zijn eigen afscheid voor zich ziet.
We lopen met z’n allen naar ‘t Spijcker, een prima ruimte waar de ceremonie kan plaatsvinden. Aansluitend kan er bij mooi weer een informeel samenzijn verzorgd worden op de buitenplaats of anders in één van de kamers van het slot zelf.
Na de rondleiding praat ik nog wat verder met Joke en Pieter, neem ik samen met het echtpaar nog wat mogelijkheden door en vertel ik hen wat we zoal voor hen kunnen verzorgen. Bij Pieter merk ik een soort berusting. Aan het eind van het gesprek geeft hij aan dat het voor hem allemaal duidelijk is. Hij vertelt dat het waarschijnlijk een periode van weken of maanden is, dat hij nog te leven heeft. We nemen afscheid en bij het weggaan zwaaien we nog naar elkaar, als we elkaar passeren op de parkeerplaats.
Hoe nu verder
Op weg terug naar mijn kantoor denk ik na over het gesprek. Omdat Pieter veel tijd besteedt aan de voorbereiding van zijn afscheid, zou ik verwachten dat ik word uitgenodigd voor een vervolggesprek voor het invullen van enkele details. Van de andere kant realiseer ik me dat het ook nog wel eens snel zou kunnen gaan, omdat hij heel bewust in het leven staat en wellicht ook de regie over het einde ervan wil voeren.
Sneller dan gedacht
Twee dagen later word ik gebeld. Zoon Thijs vertelt mij dat zijn vader de dag erna komt te overlijden. Ik schrik, zo snel al… Ondanks dat het mijn werk is, vind ik het keer op keer erg bijzonder iemand nog gesproken te hebben en kort erna te horen dat het overlijden wel heel aanstaande is. Voor mij veel sneller dan dat ik voorzien had, ondanks mijn gedachtes over wanneer het zou gebeuren. Tegelijkertijd ontstaat bij mij een gevoel van rust, omdat ik gelijk weet dat ik beschikbaar ben en niet te druk ben met de voorbereidingen voor een andere uitvaart, of een vakantie in het vooruitzicht heb. Kortom, ik ga met goede moed deze familie helpen en het afscheid zo verzorgen als Pieter zelf voor ogen had en dat hij mij samen met zijn familie toevertrouwde.
Warm gesprek
Aan het eind van de volgende dag gaat ons zorgteam naar Pieter en zijn gezin toe. Zij verzorgen hem thuis en hij wordt in een logeerkamer opgebaard. Ook dat hadden we zo besproken; eerst nog even thuis, zodat zijn vrouw, de kinderen en kleinkinderen in alle rust afscheid konden nemen, daarna naar een uitvaartcentrum.
De volgende dag ga ik naar het gezin toe. Joke ontvangt me hartelijk. Een fijn weerzien, maar ook dubbel, nu het zover is. Samen gaan we naar Pieter toe. Daar ligt hij. Ik slik een keer. Ik voel aan alles dat ik het zo snel vond gaan. Maar van zijn vrouw hoor ik later meer over het ziekteproces dat blijkbaar al ruim vier jaar gaande was. Dat maakt het voor mij dan weer veel begrijpelijker.
Samen met het gezin bespreken we Pieters wensen. Het is fijn dat hun vader er al zo goed over nagedacht heeft, maar hoe gaan zij afscheid van hem nemen? Wat is hun inbreng en waar kunnen zij zelf invulling aangeven binnen de wensen die hun vader had? Al pratende komt er steeds meer duidelijkheid, een mooi proces van vermenging van zijn wensen en de wensen van degenen die uiteindelijk afscheid van hem gaan nemen.
Een andere uitvaartlocatie dan gedacht
Door al geplande huwelijken kan de uitvaart helaas toch niet plaatsvinden bij Slot Doddendael. Ik opper Fort Lent tijdens het gesprek. Het bijzondere is dat Joke en Pieter vanaf hun appartement uitkijken op het gebied waarin Fort Lent ligt. Zij wonen zelf op de plek waar Fort Krayenhoff vroeger stond. De oude fortmuren en de gracht vormen de basis voor het groene Park Fort Krayenhoff, hierdoor zijn de contouren van de vesting weer zichtbaar.
Tijdens de voorbereidingen bezoeken we het Fort om te zien wat de mogelijkheden zijn. Na de prettige ontvangst door eigenaar Jordy voelt het voor de familie gelijk fijn, wetende dat twee dagen later de binnenplaats gevuld gaat worden met familie, vrienden, collega’s en bekenden met mooie herinneringen aan haar man, hun vader en opa.
Een passend afscheid
Nadat we met Joke, de kinderen en de kleinkinderen de kist sluiten, vertrekken we naar Fort Lent waar de uitvaart plaatsvindt. Nou ja, geen uitvaart, maar een persoonlijk afscheid, zoals veel aanwezigen achteraf teruggaven.
Een mooie invulling met verhalen over zijn leven door zijn familie, vrienden, collega’s en bekenden. Op de achtergrond de brug, van grote betekenis in het leven van Pieter en zijn gezin. Tijdens het nagesprek enkele weken na de uitvaart, vertelt de familie mij dat het erop leek dat Pieter het volste vertrouwen had in mij. Hij vertrouwde erop dat wij zijn afscheid zo zouden verzorgen, zoals hij het zelf wilde. En dat dat hem rust gaf.
Met z’n allen kwamen we tot de mooie conclusie; “het is gegaan zoals hij zelf wilde”.
Deze column en de foto’s zijn geplaatst met toestemming van de nabestaanden.